خیلی خوبه یکی باشه که همه جوره هواتو داشته باشه و وقتی خیلی درگیری،خودتم نمی دونی قراره چه غلطی بکنی، فقط گیرش بیاری و یه نفس واسش بگی همه چیو، داد بزنی سرش، اون گوش بده آروم باشه، حتی با این که کنارت نیست و نمی تونه تو چشمات نگاه کنه، بازم آروم باشه.
اس ام اسش که می یاد بتونی لبخندِ سرزنش وارشو ببینی توش و اون چشمایی که ازت می پرسن " تو همچین آدمی بودی؟"
بعد کم کم اون بگه، تو بگی، کم کم تو آروم بشی و اون می فهمه که آروم شدی!
عواقب کارتو بیاره جلو چشمت و هی ببرتت عقب تر تا بتونی از دور خودتو ببینی، ببینی که خیالاتت دارن غرقت می کنن. کم کم نگاهت عوض میشه، سرتو تکون میدی و عقب می کشی. از پشت اس ام اس هم می فهمه که تموم شد که حالا دیگه آرومی!
و خب این جور وقتا خدارو شکر می کنی که...
یه تفنگدار چهارمم هست!
خیلی خوبه! اما حسم می گفت تخیلی بود این متنو.. نیست! وقتی نیست از چی می نویسی آخه!
اما آره کیه که دلش یه.. یه تکیه گاه که بفهمتش نخواد! کی؟
تخیلی نیست عمو مگه من مرض دارم تخیلی بنویسم همچین چیزیو؟
قــبــول دارم! خیلی خوبه یه چنین فردیو داشته باشی... ^_^ :)
خیلی خوبه!