از سری اخلاقیات!

عد در ادامه آثار خودشیفتگی و اعتماد به برج میلادم، یه اخلاقی دارم که خیلی دوسش میدارم! بقیه اسمشو گذاشتن خونسردی ولی من می گم "بقیه محل نگذاشتن و حساب نیاوردن اصن!"

مثلا شما تصور کنین یکی میاد میگه "بوقی، بوقی، بوقی!" [از ارائه دادن الفاضات معذوریم!] بعد من همین جوری می‌شینم کاکائو می‌خورم برا خودم. یا طرف مقابل خیلی قصد داره حرص این جانب رو دربیاره و شروع می‌کنه به رگبار بستن این جانب و نمی دونه که بدجوری داره موجبات خنده و نیش بازی رو فراهم میاره!

در این بین دوستان و اطرافیان خیلی به این موضوع و تقویتش کمک کردن و بسی موجب تفریح شدن اصن!

در ادامه می خواستم راه حل رو به این دوستان ارائه بدم که پشیمون شدم! ها؟ آدم نقطه ضعف نمیده که دست ملت!

ممنون از این که با ما بودید!